نصیراحمد موفق
خداوند متعال سرنوشت بشر را به گونهای رقم زده که در دامن طبیعت رشد کند و ببالد و به طور کامل به آن وابسته و نیازمند باشد.
متقابلاً طبیعت را نیز طوری آفرید که در خدمت انسان قرار گیرد، نیازهای وی را برآورده بسازد و آرامش، لذّت و شادی را برایش به ارمغان آورد. خورشید و ماه، باد و باران، کوه و درّه، گیاه و درخت و سبزهزار همه و همه، مواهب خدادادی است که در تسخیر گل سرسبد هستی و خلیفهٔ خدا بر روی زمین قرار گرفته و همه سرگشته و فرمانبردار انساناند تا وی از آنها در جهت بقا و حیات دنیوی خویش بهره گیرد. در این میان پارهای از اجزای شکوهمند طبیعت، همچون «درختان و گیاهان» نقش حیاتی در زندگی انسان و سایر موجودات زنده دارند. آری نهالشانی و کاشت درختان از جمله اسبابی هستند که باعث حفظ طبیعت و پاکیزگی هوا میشود و انسان میتواند از اکسیژن خالص استفاده کند و از صحت وسلامتی خود بهرهٔ کامل ببرد.
افغانستان و ضرورت نهالشانی
افغانستان در زمرۀ کشورهای قرار دارد که از آلودگی هوا و آلودگی محیطزیست رنج میبرد.
وجود فابریکهها، کارخانهها و شرکتهای تولیدی در کشور، استعمال مواد کیمیاوی و بیولوژی از سوی اشغالگران و استعمال بمبهای فاسفورس و تخریب باغها و جنگلها از سوی آنها در دوران بیست سال جنگ و اشغال، از دلائل عمدۀ آلودگی محیط زیست و تلویث آب و هوای کشور است.
آلودهشدن محیط زیست از عوامل عمدۀ افزایش بیماریهای مهلک و خطرناک شمرده میشود.
از دیدگاه آگاهان صحی، همین اکنون تعداد زیادی از هموطنان ما به همین دلیل مبتلا به بیماریهای گوناگون شدهاند.
در چنین شرایطی یکی از راهکارهای اساسی برای بیرونآمدن از مشکلات محیط زیستی بهخصوص در شهرهای بزرگ، نهالشانی است؛ این مسئولیت ارگانهای دولتی و نهادهای غیردولتی به شمول رسانهها میباشد تا ذهنیت مردم را برای نهالشانی مساعد سازند و آنها را در این راستا تشویق کنند، زیرا با غرس یک اصله نهال زمینۀ نفسکشیدن را در یک محیط سالم با اکسیژن خالص و انرژی پاک فراهم میسازیم.
نهالشانی و آموزههای اسلامی
نهالشانی نه تنها بهعنوان یک عمل مفید محیط زیستی شناخته میشود، بلکه در شریعت مقدس اسلام، بهعنوان یک عمل خیریه و پرپاداش در نظر گرفته شده است. در قرآن کریم و احادیث پیامبر اسلام صلى الله عليه وسلم تأکید زیادی بر اهمیت کشاورزی نهالشانی و حفاظت از طبیعت شده است.
پیامبر اسلام صلى الله عليه وسلم فرمودند:
ترجمه:هیچ مسلمانى نیست که درختی بکارد، مگر اینکه هر چیزی که از آن خورده شود برای او صدقه خواهد بود و هر چیزی که از آن دزدیده شود برای او صدقه خواهد بود؛ اگر از آن حیوان بخورد برای او صدقه است و اگر پرندهای از آن بخورد برای او صدقه خواهد بود؛ اگر شخصی خسارتی به آن برساند، بازهم برای او صدقه خواهد بود. این حدیث نشان میدهد که نهالشانی حتا در شرایط بحرانی و هنگام فرا رسیدن پایان جهان نیز عملی پسندیده و مورد تشویق است.
در نهایت، نهالشانی بهعنوان یک عمل ساده اما مؤثر، نهتنها در بهبود وضعیت محیط زیست و سلامت انسانها تأثیرگذار است، بلکه بهعنوان نماد مسؤولیتپذیری اجتماعی و معنوی نیز شناخته میشود.
غرس هر اصله درخت، در حقیقت گامی کوچک در مسیر حفظ سیاره زمین و ساخت آیندهای پایدار برای نسلهای آینده است.