یک دست صدا ندارد شاروالی کابل بامشکلات و چالش های زیادی روزمره دست و پنجه نرم میکند، از مسایل تنظیف و سرسبزی گرفته تا بحث سرک، ترافیک و کاهش ازدحام. منابع محدود است ولی تلاش و کوشش روزانه جریان دارد تا آهسته آهسته سیمای شهر را بهتر بسازیم. وقتی بعد از ماه ها تلاش و زحمت کاری را برای خدمت به شهر بالاخره آغازمیکنیم، اگر اهالی و مردمی که از آن مستفید میشوند تشکری و خیر ببینی نمیگویند مشکلی نیست، حد اقل بیت المال را تخریب نکنند. کتاره های جدید که در چهارراهی پل سرخ به تازگی نصب شدند برای تنظیم بهتر پیاده رو و زمینه سازی برای مدیریت دستفروشان میباشد. متاسفانه امروز یک دوکاندار بزرگوار شروع به قطع کتاره روبروی دوکان خود کرد، که احوال به شاروالی رسید و ما مانع آن شدیم. دوکان جریمه و مهرولاک گردید. ولی بحث کلانتر این است که این همه زحمت که شاروالی میکشد پس‌برای کیست؟اگر‌قرار باشد شهروند کتاره را بکند، جوی را بحیث زباله دانی استفاده کند، درسرک بی دست برود و ترافیک را برای تطبیق قانون لت و کوب کند و همچون موضوعات و هروقت این بحث بالا شود مردم دولت را ملامت بدانند و نقش خود را کمرنگ تر ببیند فکر نکنم کار ما نتیجه بدهد.وضعیت فعلی شهر کابل همانقدر که مسوولیت شاروالی و دولت است مسوولیت تک تک شهروندان نیز هست.اگر شما درسطح توان خود یک شهروند سالم باشید و شاروالی و دولت نیز مسوولانه کار کند، انوقت میتوانیم به اینده شهر خود امیدوار باشیم.بیایید همه ما و شما خود را لایق شهری زیباتر بسازیم
