احسان‌الله "مبارز"
وقتی گفته می‌شود که انسان خلیفه خداوند(ج) در روی زمین است پس در مقایسه با هر مخلوقِ دیگری حق و تکلیف بیشتری دارد. تمام موجودات روی زمین به‌نحوی از انحا مصروف پرستش و عبادت خداوند لایزال هستند؛ اما در این میان تنها انسان بیشترین مسئولیت را دارد. اگر تنها یک بخشِ این مسئولیت را بخواهیم به‌صورت خاص خلاصه نماییم؛ همان مکلفیتی است که در قبال محیط و ماحول خود داریم. چگونگی پاک نگهداشتن محیط زیست، حفظ جنگلات، نگهبانی ساحات سبز و مهمتر از همه رعایت اصول شهروندی در زندگی شهری از جمله‌ی ابتدایی‌ترین مکلفیت‌های زندگی انسانی است که می‌باید به‌آن دقت و توجه نمود.
در میان تمام مخلوقات، انسان با برخورداری از عقل و شعور بیشتر، مسئولیتی سنگین در قبال محیطِ پیرامون خود دارد. این مسئولیت نه‌تنها در سطح کلان چون حفاظت از منابع طبیعی معنی پیدا می‌کند، بلکه در رفتارهای کوچک و روزمره، مثل پاک نگهداشتن جوی‌های شهر و امثالهم نیز جلوه‌گر می‌شود. برگ‌هایی که در آبروهای متعفن افتاده‌اند، ممکن تعدادی تصور کنند که آن‌ها تنها زباله هستند؛ اما حقیقت این است که آن‌ها نمادی‌اند از بی‌تفاوتی ما نسبت به وظایف انسانی و شهروندی‌مان. گذار از این بی‌تفاوتی به‌سوی مسئولیت‌پذیری، لازمه‌ی ساختن جامعه‌ای سالم و زیست‌پذیر است که می‌باید هر شهروند بیدار و آگاه از این چشم‌انداز بیشتر دقت نماید.
حال که فصل خزان و فصل افتادن برگ‌های درختان از راه رسیده است تنها با جمع‌آوری برگ‌های خشک توسط نارنجی پوشان شـاروالی کابل اکتفا ننموده و لازم است دوش با دوش این نهاد در پاک نگهداشتن محیط زیست و مخصوصاً جمع‌آوری برگ‌های افتاده‌ای خشک تلاش و همکاری همه‌جانبه نماییم. وقتی برگ‌های خشکیده درختان حویلی و باغ ما در فصل خزان می‌افتند و توسط ما به‌آب‌روها و جوی‌چه‌ها انداخته می‌شوند، چیزهایی که در ظاهر ممکن کوچک به‌نظر برسند؛ اما وقتی در جوی‌چه‌ها انباشته می‌شوند، مانعی برای جریان سالم زندگی شهری می‌گردند.
در نهایت، رفتارهای کوچک و روزمره چون جمع‌آوری برگ‌های خشک، انتقال آن‌ها به‌جای مناسب و جلوگیری از انداختن‌آن‌ها در جـوی‌چه‌ها آیینه‌ای تمام‌نما از مسئولیت‌پذیری فردی و اجتماعی است که این اقدامات ساده، نه تنها از بروز مشکلات بزرگتر مانند آب‌گرفتگی و آلودگی جلوگیری می‌کند، بلکه نمادی گذار از بی‌تفاوتی به‌مشارکت فعال است. همکاری با نهادهای شهری مخصوصاً شاروالی کابل در این زمینه، گامی عملی به‌سوی تحقق این آرمان است. همچنان پاسداری از محیط زیست، تنها یک وظیفه اداری نیست؛ بلکه فرصتی برای تجلی ارزش‌های اسلامی و انسانی بوده و نشان‌دهنده‌ی بلوغ فکری یک ملت است. جامعه‌ای که در آن هر شهروند، خود را نگهبان بخشی از این امانات الهی می‌دانـد، بی‌تردید مسیر پیشرفت و تعـالی را با سرعتی بیشتر و استواری فرا خواهد پیمود.
بنابراین، بیاییم با همکاری و احساس مسئولیت، فصل خزان را به بهار از پاکی و نشاط در شهرمان تبدیل کنیم.