باغ بابر را ظهیر الدین محمد بابر (۱۴۸۳ – ۱۵۳۰میلادی ) یکی از پادشاه هان هند مغولی ساخته است. بابر شاه علاقه فراوانی به ساختن باغ و باغچه داشت. او در مدت پادشاهی اش در افغانستان هفت باغ اعمار نمود، از آن جمله چهار باغ آن در کابل میباشد: باغ شهرآرا، باغ وفا، باغ استالف و باغ بابر.
ظهیر الدین محمد بابر در سال ۱۴۸۳ میلادی در شهر ادیجان دره فرغانه (ازبکستان امروزی )تولد شد. بابر شاه در سال ۱۵۰۴ میلادی از زادگاهش رانده شد و به قسمت های شمالی کشور ما ساکن شد و سپس کابل را فتح نمود.
او در مدت حکمروایی اش در کابل کارهای زیادی برای آبادی کابل انجام داد. به طور نمونه میتوان از احداث باغ ها نام برد. بابر شاه در سال ۱۵۲۶میلادی به سوی هندوستان لشکر کشی نمود و تا زمان مرگ خویش آنجا ماند. وی در سال ۱۵۳۰ میلادی در شهر اگره هندوستان از دنیا رفت. بعد از ده سال، همایون پسرش جسدش را بنابر وصیتش در باغ بابر انتقال داد و از آن به بعد این باغ به نام (باغ بابر ) مشهور شد. بابر شاه کتابی دارد بنام (بابر نامه)که در آن خاطرات و سرگذشت خویش را نقل کرده است.
مساحت این باغ به ۱۱ هکتار و یا ۵۶ جریب میرسد. این باغ در منطقه ی گذرگاه موقیعت دارد. از طرف غرب به سرک چهلستون و سرک دارلمان ، از طرف شرق به کوه شیردروازه و از طرف جنوب به منطقه ی چهل ستون متصل میباشد.
این باغ تا زمان محمد نادر شاه (۱۸۸۳- ۱۹۳۳ میلادی یک باغ سلطنتی بود. مردم عام اجازه نداشتند که از آن دیدن و یا در آن گردش کنند. بعد از حکومت نادر شاه دروازه ی این باغ برای عموم باز شد. مردم روز های جمعه و رخصتی برای تفریح در باغ می آمدند.
اکنون درین باغ برنامه های فرهنگی و هنری، نمایشگاه های عکس، خطاطی، نقاشی، صنایع دستی، کنسرت های موسیقی دایر میگردد. نهادهای داخلی و خارجی برنامه های شان را نیز در قصر ملکه بر گزار میکنند. حالا در قصر ملکه از عشوه های ملکه خبری نیست، بلکه باند های موسیقی، گروه های رقص، تکنو و تیاتر خیابانی در آن کارهای شانرا به نمایش در می آورند.
باغ بابر سه بار بازسازی شده است: بار نخست در زمان عبدالرحمن خان، بار دو در زمان محمد نادر شاه، و بار سوم در زمان حکومت کرزی توسط بنیاد فرهنگی آغاخان، محمد زبیر ۲۲ ساله یک تن از رهنماهایی باغ میباشد، او مدت ۵ ماه است آنجا کار میکند. زبیر میگوید که فعلآ این باغ توسط ( موسسه حفظ و مراقبت باغ بابر ) و با همکاری کارمندان شهر داری کابل حفاظت و نگهداری می شود. باغ بابر در زمان جنگ ها به شدت آسیب دیده بود.
درین باغ انواع درخت ها از قبیل درخت انگو، انار، زرد آلو، سیب، بهی، ناک، شفتالو، سنجد و بادام موجود است. در باغ بابر گل ها و گیاهان مختلفی نیز به چشم میخورد.
درین باغ یک کاروان سرای، یک مسجد، قصر ملکه، یک ذخیره آب ، یک حوض آبازی، یک پاولیون و یک محور مرکزی ( جوی که از وسط باغ کشیده شده است )رستورانت و کانتین ها نیز میباشد. در کاروانسرای این باغ، دکانهای عتیقه فروشی، صنایع دستی، صنایع چوبی، قرار دارد و بازدید کننده های باغ از این دکان ها خرید میکنند.
تکت ورودی این باغ برای شهروندان داخلی ۲۰ افغانی و برای شهروندان خارجی ۲۵۰ افغانی میباشد. کنسرت های محلی در ایام تابستان برای فامیل ها به روز های چهار شنبه و برای جوانان به روزهای پینجشنبه برگزار میگردد. در فصل بهار و تابستان این باغ آب و هوای خیلی خوب دارد.
عبدالنبی با خانواده اش به این باغ آمده است. او میگوید که جای بسیار خوب برای گردش و چکر امدن است، آب و هوای خوش دارد. این خانواده با همدیگر عکس های یاد گاری میگیرند.
جاهد احمد ۲۱ ساله است. او امسال دومین بار است که به باغ بابر آمده است، او دانشجوی اقتصاد در یکی از دانشگاه های خصوصی است وی میگوید: وقتی این جا میایم احساس ارامش میکنم تنهایی را زیاد دوست دارم.
همیشه گل دشتی، ۶۷ ساله است او مدت سه ماه است که رهنمایی مقبره بابر شاه و نگهبان این مقبره میباشد. او که یک دگروال متقاعد است، میگوید که بابر شاه وصیت کرده بود که او را در کابل دفن کند.
مقبره بابرشاه از سنگ مرمر سفید ساخته شده است، سر مقبره باز میباشد، اطراف ان پنجره ها به چشم میخورد. آفتاب کابل همان گونه که خودش وصیت کرده بود، بر قبرش می تابد. درخت های ارغوان در چهار اطراف مقبره زیبایی توصیف ناشدنی را خلق کرده است. در کنار قبر بابر شاه، مقبره پسرش میرزا هندا و نواسه اش میرزا حکیم نیز مشاهده می شود. نسیم بعد از ظهری کابل و بوی ازغوان مقبره بابر شاه را نوازش میکند.